In mijn leven kreeg ik regelmatig te horen dat ik perfectionistisch was. Ik wilde alles meer dan goed doen en vaak was het frustrerend dat het niet goed genoeg was (volgens mijzelf). Ik zette mezelf onder druk en nam geen genoegen met minder. Maar hoe vermoeiend was dat! In de eerste plaats voor mezelf, maar ook voor mijn omgeving. Want als je een perfectionist bent, verwacht je vaak ook perfectionisme van je omgeving. En als je omgeving niet naar jouw normen kan presteren, wil je alles zelf doen en om die reden ook hou je graag de controle. Want, als je iets zelf doet, gebeurt dat volgens jouw normen dus is het altijd goed...
Ik kijk er nu met gemengde gevoelens naar. Enerzijds is er natuurlijk nog steeds dat 'ikje' in mij dat stiekem naar perfectionisme streeft, maar het overgrote gedeelte in mij weet inmiddels beter. Perfectionisme, controle, druk.... Dat is een uitstekende combinatie om ziek van te worden. - En hier spreekt een ervaringsdeskundige - Wil je bijvoorbeeld burn-out , stress of oververmoeidheid voorkomen, dan ben jij degene die daar iets aan kan doen. Ook al vertelt dat stemmetje in je hoofd iets anders, je kúnt de lat lager leggen, je kunt de controle loslaten en er op vertrouwen dat een ander ook deskundig is en ook de intentie heeft om het zo goed mogelijk te doen. En soms is 'goed' ook goed genoeg. Het is een kwestie van keuzes maken, want een keuze heb je altijd. Maar keuzes hebben ook consequenties en het zijn vaak de consequenties die je ervan weerhouden de goede keuze (voor jezelf) t kunnen maken.
Zo kwam ik ook het onderstaande verhaaltje tegen, dat ik bij deze met jullie deel n.a.v het boek van mij dat onlangs is verschenen.
Als je een boek schrijft, hoop je dat het welkom is, dat het de moeite waard is om te lezen. Dat is een flinke hobbel om te nemen, voordat je het besluit om daadwerkelijk te laten drukken. Een van mijn grote 'zorgen' was of het foutloos zou zijn. Als (voormalig?) perfectionist heb je echt wel de intentie een mooi, goed en foutloos product af te leveren. Een niet geringe wens...
Toen kwam ik onderstaand verhaaltje tegen, ik deel het hierbij met jullie...
Op een dag schreef Albert Einstein op het bord:
9x1 = 9
9 x 3 = 27
9 x 4 = 36
9 x 5 = 45
9 x 6 = 54
9 x 7 = 63
9 x 8 = 72
9 x 9 = 81
9x10 = 91
In de klas lachte iedereen hem uit vanwege zijn fout op het einde.
Albert Einstein wachtte tot iedereen stil was en legde uit:
′′ Hoewel ik de eerste 9 vragen goed heb beantwoord, heeft niemand me gefeliciteerd. Maar toen ik een fout maakte, lachte iedereen me uit. Dat betekent dat de samenleving ondanks onze vele successen onze kleinste fout zal noteren en er plezier van zal hebben. ′′ ′′
′′ Laat een eenvoudige kritiek je dromen niet vernietigen. Alleen degenen die niets doen, maken geen fouten.”
En ik heb mijn dromen niet laten vernietigen....Mensen zijn nu eenmaal niet perfect! Gelukkig! In je imperfectie schuilt je menszijn, het helpt je om in verbinding te komen met je naasten door je kwetsbaar op te stellen en om hulp te vragen. Het maakt het leven zoveel eenvoudiger én mooier! En jullie zijn het toch met mij eens dat die Einstein best een slimmerik was?
Christian