Vallen en opstaan

Geschreven door: Christian Hermans 9 februari 2019

Vallen en opstaan

Het leven is een vallen en opstaan…. Hoe vaak hoor je deze metafoor niet! Sinds ik een kleinzoon heb, zie ik dat dit kind vele metaforen daadwerkelijk letterlijk overkomen en ervaart. Zijn eerste levensjaar was één groot leerproces en rond kerstmis begon hij met zijn eerste stapjes alleen te zetten.

Als je hem volgt in zijn proces zie je veel dingen die hij van nature en vanuit zijn intuitie/instinct doet. Als hij valt, krabbelt hij op en soms doet het pijn. Maar hij gaat iedere dag vrolijk door, tientallen keren per dag vallen en opstaan. Zonder zich af te vragen waarom, hij doet het gewoon. Als wij ‘vallen’ en dan bedoel ik als we iets vervelends of verdrietigs meemaken, een pijnlijke ervaring soms, dan hebben we wel eens de neiging om het bijltje er bij neer te gooien, te blijven liggen, niet meer op te staan… Denk eens aan de vele pogingen om af te vallen… Je volgt een dieet, valt 10 kilo af, gaat op vakantie en hup, alweer 5 kilo er bij… Sta je dan net zo makkelijk op als dat kleine manneke? Of denk je ‘het heeft toch geen zin’ en je stopt er mee? En als je voor dat laatste kiest? Wat is daarvan de reden? .

Als mijn kleinzoon dat zou doen, zou hij nooit leren lopen… Het is ons (doem)denken wat ons vaak belemmerd om weer een niewe poging te wagen. Dat jongetje van 1 jaar denkt niet, oeps ik heb geen zin meer om te vallen, dus ik ga maar niet meer lopen… Voor hem is opstaan een logisch vervolg op het vallen. Hij wil leren!!

Of wat dacht je van een nieuwe relatie, als je partner er niet meer is… Nee het wordt niet meer zoals het was met de vorige partner, maar wat voor moois heeft deze relatie voor je in petto? Als je niet ‘opstaat’ zul je het weten…

Je raakt je baan kwijt! Inkrimping, reorganisatie, bezuiniging… er wordt altijd wel een mooie term aan gegeven, maar onder de streep ben je simpelweg tóch gewoon je baan kwijt! Je moet weer op zoek naar een nieuwe… ook al ben je 50 jaar of ouder. Je moet! of je verandert het ‘ik moet’ in ‘ik wil’ Vallen en opstaan hoort bij ons leven en begint al op heel jonge leeftijd!!

Wat als je nu eens anders naar kijkt en dit ontslag, iedere verandering omarmt en ziet als een nieuwe kans. Misschien kun je nu eindelijk dat werk gaan doen dat je echt leuk vindt, of beter bij je past? Of een omscholing, een richting die óók bij je past. Na een tijdje kijk je misschien met andere ogen naar dat verlies van die baan. Je leert het te zien al een nieuwe kans… De kunt van het vallen is het opstaan. Telkens weer, op iedere moment, na iedere gelegenheid. En soms heb je daar een handje bij nodig. Ik hielp mijn kleinzoon in het begin ook. Maar nu loopt hij zijn (nog) wankele stapjes alleen en hij maakt vorderingen, valt minder. Komt hij een oneffenheid tegen waar hij over heen wil lopen, dan zie je dat hij uit zichzelf probeert om in balans te blijven. Hij zwaait met zijn armpjes en beweegt zijn lichaam om de balans te zoeken en valt uiteindelijk….niet! Hij heeft, hoe klein hij ook is, door dat hij vallen zélf voorkomt door zoveel mogelijk in balans te blijven. Niemand leert hem dat, hij volgt zijn gevoel. Iets waarvan wij volwassenen kunnen leren!

Met andere ogen kijken naar tegenslag, leren om door te gaan in plaats van op te geven. Het valt écht te leren! Als ik terugdenk aan de ontelbare keren dat ik ben gevallen in mijn leven… Eén groot leerproces! En wat dacht je van alle fantastische talenten die je hebt en er voor je zijn. Zet ze in! Ze helpen je om je leven nog mooier te maken. Het is immers ieders geboorterecht om gelukkig te zijn. (Maar je moet het wel zelf doen)

Wil ook jij weer ‘opstaan’? VivaVeda kan je ondersteunen en met je mee kan kijken…

0
0
0
keer gedeeld
keer bekeken
Facebook
Twitter
Google+0
Linkedin0
Print0
E-mail
Totaal
0
keer gedeeld
keer bekeken